67. OGÓLNOPOLSKI  KONKURS  RECYTATORSKI

pod patronatem

Ministerstwa Kultury I Dziedzictwa Narodowego

i Towarzystwa Kultury Teatralnej

Nauczyciele języka polskiego zapraszają do udziału w szkolnym etapie 67. Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego, który odbędzie się 22 marca 2022r. i  zostanie przeprowadzony w czterech odrębnych kategoriach:

A.TURNIEJ RECYTATORSKI

• repertuar obejmuje 2 utwory w całości lub we fragmentach,
• uczestnik wykonuje 1 utwór poetycki i frag. prozy,
• łączny czas wykonania nie może przekroczyć 10 minut.

B.TURNIEJ „WYWIEDZIONE ZE SŁOWA”

• repertuar jest dowolny (np. wiersz lub jego fragment, monolog literacki, collage tekstów),
• dowolna forma prezentacji (np. teatr jednego wiersza, łączenie słowa mówionego ze śpiewem, z dźwiękiem, ruchem, rekwizytem),
• czas występu nie może przekroczyć 7 minut.

C.TURNIEJ TEATRÓW  JEDNEGO  AKTORA

• obowiązuje przygotowanie s p e k t a k l u w oparciu o dowolny materiał literacki,
• czas prezentacji nie może przekroczyć 15 minut.

D.TURNIEJ POEZJI ŚPIEWANEJ

• repertuar obejmuje 1 utwór śpiewany i 1 recytowany (teksty publikowane w książ­kach lub prasie literackiej),
• utwór śpiewany musi stanowić własną interpretację znanego repertuaru (np. nowo skomponowana muzyka, oryginalny kształt ),
• uczestnik może wykonać też dodatkowo trzeci utwór z tekstem własnym,
• do akompaniamentu można użyć jednego instrumentu lub wystąpić z zespołem muzycznym (liczącym do 3. osób), można wykorzystać wcześniej nagraną muzykę (półplayback),
• łączny czas występu nie może przekroczyć 10 minut.

Zgłoszenia przyjmują nauczyciele języka polskiego do 18 marca 2022r.

 

WAŻNE!

Sejm Rzeczpospolitej Polskiej ustanowił rok 2022 ROKIEM ROMANTYZMU POLSKIEGO, apelując o przypomnienie „duchowego depozytu, jaki pozostawili nam romantyczni bohaterowie, artyści i myśliciele”.

Podejmujemy ten apel jako inspirację programową dla uczestników 67. Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego. Wierzymy, że niezwykły dorobek literatury tej epoki stanie się wyzwaniem do śmiałych poszukiwań i artystycznych dokonań w dziedzinie sztuki słowa.

Na stronie internetowej Towarzystwa Kultury Teatralnej znajdziemy słowa skierowane do uczestników 67.OKR przez  Pana Prof. Krzysztofa Mrowcewicza, który zwraca uwagę na istotne treści i wartości literatury romantycznej oraz podpowiada, w jaki sposób poszukiwać tekstów do poszczególnych konkursów.

Oto fragmenty tego listu otwartego:

Rok Romantyzmu Polskiego. Brzmi to nieznośnie pompatycznie. Romantyzm bowiem to dla nas pamięć szkoły – męka czytania czegoś wierszem, niemodna martyrologia, komiczny niemal mesjanizm. Niezrozumiałość i wszechogarniająca nuda. I przymus - wszak „Pan Tadeusz” to arcydzieło, „Dziady”  to arcydramat, a Słowacki „wielkim poetą był” i musi nas zachwycać, choć wcale nie zachwyca.  A może warto przemyśleć romantyzm na nowo? A może mógłby zachwycać, gdyby tylko dać mu szansę? Romantyzm to przecież niezwykłe bogactwo tematów, motywów i form literackich, które są prawdziwym wyzwaniem dla r e c y t a t o r a. Może warto sięgnąć po teksty dalekie od szkolnego kanonu? Takie jak tajemniczy utwór Mickiewicza „Śniła się zima”, czy wiersz - przeczucie nieskończoności, które opisał Słowacki, stojąc „Na szczycie piramid”?

Każda nacja i każdy język ma swój złoty czas – czas eksplozji niezwykłych talentów, wpływających zadziwiająco trwale i bardzo głęboko na kolejne epoki. Dla Anglików punktem odniesienia zawsze pozostaje Shakespeare, Dla Niemców Goethe, dla Hiszpanów złotym wiekiem są czasy Cervantesa, Lope de Vegi i Calderona. Nikt nie zaprzeczy, że taką rolę w naszej kulturze odgrywają romantycy - Mickiewicz, Słowacki, Krasiński i Norwid.

Była to romantyczna plejada, zjawisko absolutnie wyjątkowe w dziejach naszej literatury. Indywidualiści, którym przyszło przemawiać w imieniu zbiorowości, młodzi, którzy musieli zastąpić starych. Młodość to zapewne największe odkrycie romantyzmu. Jeszcze w XVIII wieku Młodość lekceważono, posądzano o zwykłą, wynikającą z braku doświadczenia głupotę. To starzy znali świat i stali na straży praw, które nim rządzą. A romantycy byli bezczelnie młodzi i chcieli ten świat zmienić. Mickiewicz pisał „Ballady i Romanse”, mając około dwudziestu lat, Słowacki swojego „Kordiana” w wieku lat 24, Krasiński „Nie-Boską Komedię” tuż po przekroczeniu dwudziestki, a najwcześniejsze utwory ze zbioru „Vade-mecum” (…) Norwid [stworzył, gdy miał] niewiele ponad 20 lat.

Poezja romantyczna jest poezją młodych. Gdy czytamy te wiersze w szkole, zapominamy, że pisali je nasi rówieśnicy. Porywali się często, jak to młodzi, na rzeczy niemożliwe, a ogromna wartość tkwiła w samym ich porywie, w duchu buntu. Ale nie buntu stadnego, którym ktoś kieruje, lecz indywidualnego, który płynie z własnej wrażliwości i emocji. Gotowi byli przeciwstawiać się całemu światu, nie licząc się z żadnymi konsekwencjami, nie tak jak wielu dzisiejszych buntowników, którzy stroją się w szaty męczeństwa  i czekają na oklaski.

Wracajmy do romantyków, wracajmy i szukajmy na własną rękę tekstów spoza kanonu, a wtedy czekają nas niezwykłe odkrycia. Piękno Młodości, Czystość Młodości, Mądrość Młodości.

                                                                       Krzysztof Mrowcewicz